عملیات فروغ جاویدان بزرگترین عملیات ارتش آزادیبخش است.
این عملیات سوم مرداد ۱۳۶۷ آغاز و هفتم مرداد به پایان رسید.
ارتش آزادیبخش با هدف فتح تهران وارد ایران شد و تا عمق ۱۵۰کیلومتری خاک میهن پیشروی کرد.
پرچم برافراشته فروغ جاویدان به خون ۱۳۰۴مجاهد مزین شده است.
در این نبرد ۵۵هزار تن از نیروهای رژیم کشته و مجروح شدند.
چند ماه پیش از فروغ جاویدان، مجاهدین در عملیات چلچراغ، شهر مهران را تسخیر کرده بودند.
مجاهدین در چلچراغ شعار دادند: امروز مهران! فردا تهران!
زنگ خطر سرنگونی برای خمینی به‌صدا درآمد. بسیاری از تحلیل‌گران بر این باور بودند که مجاهدین در گام بعدی به تهران خواهند رسید.
بعد از عملیات چلچراغ، عملیات فروغ برای ماه‌های آینده طراحی شد.
خمینی که همواره به استمرار جنگ تأکید می‌کرد، به ناگهان قطعنامهٔ ۵۹۸ را پذیرفت.
آتش‌بس به‌لحاظ قوانین بین‌المللی منجر به بسته شدن مرزها می‌شد. مجاهدین دیگر نمی‌توانستند از مرزهای بین‌المللی عبور کرده و عملیاتی به قصد فتح تهران انجام دهند.
مجاهدین با شنیدن زمزمه‌ٔ پذیرش آتش‌بس و پیش از تصویب نهایی آن، انجام عملیات فروغ را جلو انداختند.
در این عملیات نقش زنان مجاهد خلق بسیار برجسته بود.
فروغ جاویدان اثبات استقلال و توانمندی مجاهدین است.
اگر مجاهدین وارد عملیات فروغ جاویدان نمی‌شدند، به‌لحاظ تاریخی می‌سوختند و به‌عنوان زائدهٔ جنگ ایران و عراق معرفی می‌شدند.
مجاهدین عامل اصلی در نوشاندن جام‌زهر آتش‌بس به خمینی بودند، اگر وارد عملیات فروغ جاویدان نمی‌شدند، خدمت بزرگ آنها در پایان دادن به جنگ، بر سر خودشان خراب می‌شد.
اما مجاهدین با پرداخت بهایی خونین و سنگین، فروغ جاویدان را به بیمه‌نامه برای ارتش آزادیبخش و تضمین بقای آن تبدیل کردند.
