بی‌اعتنایی و خشم و تنفر مردم نسبت به‌دجالگریهای خامنه‌ای و ریختن اشک تمساح برای قربانیان غزه و فلسطین، رژیم آخوندی و مهره‌هایش را نگران و هراسان کرده است.
آخوند علم‌الهدی پدر زن رئیسی و گماشتهٔ خامنه‌ای در جمعه‌بازار (۵آبان) مشهد، گفت: «بعضی از نغمه‌های مسمومی که در اطراف ما دارد الآن ساز می‌شود... واقعاً باعث تأسف است می‌گویند آقا جنگ را کی شروع کرد؟ خوب فلسطینی‌ها جنگ را شروع کردند؛ زدی ضربتی، ضربتی نوش کن!... الآن مسأله دیگر اسراییل و فلسطین نیست؛ برادران خواهران! جبهه اسلام و کفر است، کفر آمده در یکطرف و یکطرف اسلام است و چون یکطرف اسلام است ما هم مسلمان هستیم پس ما هم یکطرف جبهه هستیم».
یکی از مهره‌های رژیم به‌نام قوچانی هم در یک گفتگوی تلویزیونی این هراس و نگرانی را این‌گونه بیان می‌کند: «این احساس را از تظاهرات و راه‌پیمایی‌هایی که در تمام دنیا برگزار شد، در حمایت از مردم فلسطین و قیاسش با ایران و شرایطی که در کشور ما به‌وجود آمده، باعث تعجب و شگفتی من می‌شود؛ می‌توانم اجمالاً ً بگویم که احساس می‌کنم مسأله فلسطین دیگر در اولویت‌های مردم ما قرار ندارد» (شبکهٔ حکومتی افق ـ ۲۴مهر).
نامبرده پس از این اشاره به‌قیام‌های سراسری سالهای اخیر می‌افزاید: «از سال۱۴۰۰ و قبل از آن از سال۹۸ به‌نظر می‌رسد یک شکافی اتفاق افتاده که دیگر نمی‌تواند مردم را قانع کند؛ وقتی که از کودکان و کودک‌کشی صحبت می‌کنید، حوادث دیگری را یادآوری می‌کنند». او در واقع به‌خشم و تنفر مردم، از قتل و کشتار کودکان و نوجوانان در قیامها، اشاره می‌کند.
این ابراز وحشت را، به‌زبان دجالگرانهٔ آخوندی، از جمعه‌بازارهای نظام هم می‌توان شنید. گماشتهٔ خامنه‌ای در نمایش جمعهٔ بیرجند گفت: «سالهاست دشمنان مغرض با غول رسانه‌یی که دارند در گوشهای مردمان ساده‌اندیش و ناآگاه زمزمه می‌کنند و این را القا می‌کنند که ما را چه به‌فلسطین؟ ما را چه به‌لبنان به‌سوریه و یمن؟ ما باید به‌کشور خودمان توجه داشته باشیم. نه غزه، نه لبنان جانم فدای ایران» (آخوند مختاری ـ ۲۱مهر).
یکی دیگر از مهره‌ها و کارشناسان رژیم به‌نام محمدجواد کاشی می‌نویسد: «در جنگ اسراییل و غزه، وجدان جمعی مردم ما کمتر از بسیاری نقاط دیگر جهان، متأثر می‌شود». وی سپس با وحشت می‌افزاید: «بیش از ماجرای غزه نیازمند تماشای خود هستیم... ما مثل درختان خشک یک جنگل مرده‌ایم. یک جرقه نابهنگام می‌تواند بنیادمان را بر باد دهد « (سایت جماران ـ ۲۸مهر).
علی ربیعی از مهره‌های اطلاعاتی رژیم و سخنگو و وزیر کار دولت روحانی در یک برنامهٔ تلویزیونی (شبکهٔ افق ـ اول آبان) می‌کوشد نفرت مردم از دجالگریهای جنگ‌افروزانهٔ رژیم را تحت عنوان «ابهامات» مردم و تغییر ذهنیت جامعه نسبت به‌قضیهٔ فلسطین جلوه دهد. اما سعید لیلاز اقتصاددان حکومتی (به‌تاریخ ۲۹مهر) به کنه واقعیت اشاره کرده و می‌گوید: «مردم با غزه و لبنان مسأله ندارند با حکومت مسأله دارند، می‌خواهند لج حکومت را در بیاورند، می‌گویند نه غزه نه لبنان».
سخن صریح‌تر را از یک پاسدار ریزشی، به‌نام رحیم قمیشی باید شنید که در یکی از شبکه‌های اجتماعی درباره ورشکستگی یک نمایش دجالگرانه رژیم می‌نویسد: «بسیاری کلاس‌ها را تعطیل کرده بودند، بسیاری ادارات عملاً تعطیل شده بودند، نیروهای نظامی و سربازانی را با لباس‌شخصی آورده بودند و باز هم نتوانسته بودند جمعیتی آبرومند فراهم آورند. مگر با فیلمبرداری‌های تخصصی».
وی سپس می‌افزاید: «چرا متنفر نشوند از شما؟ چرا احساس نکنند کشورشان اشغال شده؟. چرا نتیجه نگیرند شما می‌خواهید همه درآمدهای کشور را فدای مقاصد خودتان بکنید. همان‌طور که کرده‌اید».
آری، مردم آگاه ایران دست رژیم تبهکار آخوندی را خوانده‌اند و می‌دانند که هدف این نمایشها و اشک تمساح ریختن‌ها برای مردم فلسطین، سد کردن راه قیام مردم ایران است؛ نمایشهایی که خشم و نفرت مردم را از این رژیم جنگ‌افروز و تبهکار هر چه بیشتر می‌کند.
