در شرایطی که بحران و جنگ منطقه هر چه بیشتر عمق و گسترش یافته و ابعاد جهانی به خود می‌گیرد، رژیم جنگ‌افروز آخوندها ضمن بهره‌برداریهای فرصت‌طلبانه، با نگرانی از عواقب کار در تلاش است تا رد گم کند. در یک نمونه فضاحت‌بار در همین روزها، به‌دنبال درخواست ۱۵۰تن اعضای مجلس ارتجاع برای حضور در جنگ غزه، جلالی عضو کمیسیون فرهنگی مجلس ارتجاع به‌نحو مسخره و ننگ آلودی اعلام کرد: این درخواست فقط جنبه نمادین دارد. هرگز قرار نیست این موضوع عملیاتی شود، وقتی نظام اعلام کرده بنا بر دخالت در جنگ غزه را ندارد چنین اعزامی هم صورت نخواهد گرفت.
روز جمعه ۱۲آبان سرکردهٔ حزب‌الشیطان در سخنرانیش که بازتاب حرفها و مواضع خامنه‌ای بود، ضمن تأکید بر سرسپردگی‌اش به‌خلیفه ارتجاع، تلاش کرد سر مار را درببرد و دستهایش را بشوید. حسن نصرالله گفت: «این عملیات بزرگ و وسیع و گسترده تصمیمش کاملاً و صددرصد فلسطینی بود و اقدامش و اجرایش صددرصد فلسطینی بود و صاحبان این عملیات آن را مخفی کرده بودند... خامنه‌ای حفظه‌الله... هیچ‌گاه هیچ فشاری یا هیچ توصیه‌ای به‌اینها نکرده است و هیچ‌گاه از فرماندهانشان چیزی نخواسته است مطلقاً!... برخیها می‌خواهند تحریف کنند تشکیک کنند شبهه کنند برخیها می‌گویند که اگر غزه پیروز شد یعنی ایران پیروز شد... این درست نیست این تحریف است این شبهه است».
سرکردهٔ حزب‌الشیطان ظاهراً فراموش کرده که چند سال پیش در مورد چگونگی رابطه خودش و حزبش با خامنه‌ای و رژیم خامنه‌ای تصریح کرده است: «بودجه حزب‌الله از ایران می‌رسد و هیچ طرفی ارتباطی با این موضوع ندارد. پول از ایران می‌رسد، مانند موشک‌هایی که با آن اسراییل را تهدید می‌کنیم. از حضرت امام خامنه‌ای، دولت ایران و رئیس‌جمهوری آن به‌خاطر حمایت بی‌دریغ از ما در سالهای گذشته تشکر می‌کنیم. ما حقوقها را می‌پردازیم و مشکلی در این زمینه نداریم... تا زمانی که ایران پول دارد ما هم پول داریم. هیچ قانونی نمی‌تواند مانع این دریافت شود... بودجه حزب‌الله از همان طریقی به‌وسیلهٔ ایران به‌دست ما می‌رسد که تجهیزات نظامی و دیگر نیازمندیها... ما در خصوص بودجه حزب‌الله شفاف هستیم، درآمدهایش، هزینه‌هایش، هرآنچه که خورده و نوشیده می‌شود، موشکها و راکتهایش همه از ایران دریافت می‌شود. تمام!» (ایسنا، ۴تیر۱۳۹۵).
او با این کلمهٔ «تمام!»، حجت را بر مماشاتگران و منکران سر مار در تهران تمام کرد اما حالا خودش که در نقش «دم مار» ظاهر شده، در وحشت از عاقبت جنگ‌افروزی، نقش «سر مار» را کتمان می‌کند تا شاید بتواند «امام» و خلیفه‌اش را در ببرد.
رابطهٔ خامنه‌ای و رژیم او با نیروهای نیابتی به‌حزب‌الله محدود نمی‌شود. «زیاد نخاله» دبیرکل جهاد اسلامی در فلسطین طی پیامی به‌خامنه‌ای اذعان کرد: «دوستان و برادران شهید سلیمانی خصوصاً حاج اسماعیل قاآنی و همکاران ایشان همواره در هدایت و فرماندهی این نبرد، لحظه به‌لحظه در کنار ما بودند» (سایت خامنه‌ای ـ اول خرداد ۱۴۰۰).
پیش از او خامنه‌ای هم با همین صراحت (۴آذر ۱۳۹۳) گفته بود: «ما همان کمکی را که به‌حزب‌الله لبنان کردیم، به‌حماس کردیم و به‌جهاد کردیم و باز هم خواهیم کرد... و من اعلام کردم و قطعاً این خواهد شد که کرانه‌ٔ باختری هم باید مثل غزه مسلح بشود و آماده دفاع باشد».
۴۰سال پیش، (آبان ۱۳۶۲) پس از حمله به‌مقر تفنگداران آمریکایی و فرانسوی در بیروت، که منجر به‌قتل ۲۴۱نظامی آمریکایی، ۵۸نظامی فرانسوی و ۶غیر نظامی شد، محسن رفیق‌دوست وزیر وقت سپاه پاسداران گفت: «آن مواد منفجره‌یی که با آن ایدئولوژی ترکیب شد و در مقر تفنگدارهای دریایی ۴۰۰ افسر و درجه‌دار و سرباز را یک‌مرتبه به‌جهنم فرستاد. هم تی.ان.تی آن مال ایران بود و هم ایدئولوژی‌اش از ایران رفته بود» (رسالت ۲۹تیر ۱۳۷۰). اخیراً هم آخوند عیسی طباطبایی با اشاره به‌فتوای خمینی در مورد همان واقعه گفت: «حکم عملیات استشهادی را من از حضرت امام گرفته بودم و ایشان سه بار فرمود جائز است» (سایت حکومتی عصر رویا ـ ۲۲شهریور ۱۴۰۲). البته آخوند طباطبایی تلاش کرد امضا و دست‌نوشته هم از خمینی بگیرد اما خمینی که نمی‌خواست ردی از سر مار تروریسم باقی بگذارد دست‌نوشته نداد و گفت: «راستگو و صادق می‌داند و اگر کسی ایمان ندارد، هزار امضا هم باشد، قبول نمی‌کند» (سایت حکومتی عصر رویا ـ ۲۲شهریور ۱۴۰۲).
البته تروریسم و جنگ‌افروزی، به‌لبنان و عراق و سوریه و غزه محدود نمی‌شود. انفجار برج خوبر و کشتار حجاج در عربستان و دهها و صدها نمونهٔ غیرقابل انکار، سر مار جنگ‌افروزی را در بیت‌العنکبوت خامنه‌ای نشان می‌دهد.
در بحران عظیمی که این روزها نه تنها منطقه بلکه جهان را فرا گرفته، این پرونده‌ها اکنون در معرض بار خوانی جهانی است. بنابراین، قابل فهم است که خلیفه ارتجاع و عواملش، هراسان از عواقب جنگ‌افروزی، برای رد گم کردن به دست و پا بیفتند. اما بعد از چند دهه فرصت سازی از بحرانها و بهره‌برداری از سیاست مماشات، حالا که لقمه بزرگتر از دهان برداشته، تلاش برای پنهان‌سازی سر مار بیهوده است و دود جنگ‌افروزی به‌چشم خودش خواهد رفت.
