اجلاس بین‌المللی روز جهانی زن در پاریس و حضور شخصیت‌های سیاسی زن از ۲۸کشور جهان - قسمت دوم

اجلاس بین‌المللی روز جهانی زن در پاریس - قسمت دوم

 

سخنرانی‌های

وایرا ویکه فریبرگا اولین رئیس‌جمهور زن لتونی (۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷)

دکتر روزالیا سرانو معاون و رئیس‌جمهور اکوادور (۱۹۹۷)

آنا النا اچوریا معاون رئیس‌جمهور کاستاریکا (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸)

آنلی یتنمکی اولین نخست‌وزیر فنلاند (۲۰۰۳) وزیر دادگستری (۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵)

میشل آلیو ماری وزیر ارشد دولت فرانسه (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱) وزیر پیشین خارجه، کشور، دفاع و دادگستری

 

نجات والو بلقاسم وزیر آموزش، آموزش عالی و تحقیقات فرانسه (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷)

وزیر حقوق زنان، امور شهر، جوانان و ورزش (۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴)

اینگرید بتانکور کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا

***

پرزیدنت وایرا فریبرگا 

شما پیروز خواهید شد همین کسانی که اینجا نشسته‌اند

و برای پیروزی خلق و ملت شما تلاش کرده و زحمت کشیده‌اند

شما باید پیروز شوید زیرا بشریت نمی‌تواند به‌خود اجازه دهد

که شما را از دست بدهد

وایرا فریبرگا- اولین زن رئیس‌جمهور در لتونی (۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷)

خانم رجوی گرامی، میهمانان و شرکت‌کنندگان محترم، خانم‌ها و آقایان، من با درودهایی از کشورم لتونی آمده‌ام که به‌خوبی استبداد را می‌شناسد، به‌خوبی ظلم را می‌شناسد و به همین دلیل خوشحالم که در اینجا هستم و به شما درود می‌فرستم، در این روز برای زنان و کسانی که علیه استبداد مقاومت می‌کنند. کشور من قربانی استبداد و اقتدارگرایی بوده و آن‌را از قرون وسطی تجربه کرده است. در قرن دوازدهم، یک پاپ در رم جنگ صلیبی را نه در سرزمین مقدس، بلکه علیه آخرین «مشرکان» اروپا اعلام کرد. مردم بالتیک، قبایل بالتیک که من از نوادگان آنها هستم، همان آخرین دسته «مشرکان» در اروپا بودند و مسیحیت با آتش و شمشیر و بی‌رحمی برای ما آورده شد، سرزمینهای ما را گرفتند و مردم‌مان را با بردگی در قالب مناسبات ارباب و رعیتی تحقیر کردند. هم‌چنین با تحقیر فرهنگ، زبان و قومیتمان.

می‌خواهم به شما، خانم‌ها و آقایان، مردان و زنان بگویم، مشعل آزادی، هنگامی که در قلب شما شعله‌ور است، ناگزیر به رهایی و به دست‌آوردن یک محیط، کشور و نظامی می‌انجامد که این واقعیت را به‌رسمیت می‌شناسد که همهٔ ما انسان‌ها، از نظر طبیعت و خدا برابر هستیم. هیچ‌کس این امتیاز را ندارد که از یک خط ویژه به بهشت، یک ارتباط خاص یا یک خط تلفن با حق تعالی برخوردار باشد، چه مرد و چه زن. اما مشعل آزادی است که این اراده را حفظ می‌کند تا ما انسان‌ها آن‌طور که خالق ما را خلق کرده باقی بمانیم. حق این نیست که نوشته‌های مقدسِ تفسیر شده توسط برخی افراد مشخص به‌شیوه خاص خودشان تحمیل شود، بلکه همه باید از حق رابطهٔ مستقیم با هر نوع احساس مقدس برخوردار باشد. این بخشی از آزادی عقیده‌یی است که ما در صورتی از آن برخودار می‌شویم که حکومت، دین را به‌عنوان بخشی از ساختار خود قرار ندهد. جدایی دین و دولت یک ضرورت اساسی است. برابری هر انسان از لحظه تولد، از اولین نفسی که می‌کشد، این‌که هر انسانی در برابر طبیعت و در برابر خداوند برابر است و این یک جنایت علیه بشریت است که به آنها به‌هر نحوی و به‌هر دلیلی ظلم بشود. شما پیروز خواهید شد، همین کسانی که اینجا نشسته‌اند و برای پیروزی خلق و ملت شما تلاش کرده و زحمت کشیده‌اند. شما باید پیروز شوید، زیرا بشریت نمی‌تواند به‌خود اجازه دهد که شما را از دست بدهد. شما پیروز خواهید شد، فقط شجاعانه ادامه بدهید. مردم من زمان زیادی صبر کردند تا به آزادی برسند، ولی ما سرانجام به آن رسیدیم، چون هرگز فراموش نکردیم که آن‌را می‌خواهیم. برایتان آرزوی موفقیت دارم. متشکرم.

 

دکتر روزالیا آرتئاگا سرانو معاون و رئیس‌جمهور اکوادور (۱۹۹۷)

ما چندین رهبر از نقاط مختلف جهان، صدایمان را بلند کرده‌ایم

تا جامعه جهانی را فرا بخوانیم

سکوت و انفعال را کنار بگذارند و از مبارزات زنان و مردم ایران حمایت کنند

تا در این کشور اجرای کامل آزادی‌ها شامل جدایی دین و دولت تحقق یابد

 

دکتر روزالیا آرتئاگا سرانو

شورای ملی مقاومت ایران به‌رهبری خانم مریم رجوی شجاعت و بینش را

در مبارزه خود برای تحکیم حقوق همه به‌ویژه زنان در ایران نشان داده است

شعار آن «می‌توان و باید» بیانگر احساسات یک جامعهٔ ستمدیده در جستجوی حقوق خود است

 

دکتر روزالیا آرتئاگا سرانو –معاون و رئیس‌جمهور اکوادور (۱۹۹۷)

متشکرم. خانم مریم رجوی عزیز، عالیجنابان عزیز، زنان ایرانی، مردان ایرانی، اولین بار است که اینجا هستم، اما نمی‌توانم آنچه را که در ایران و سایر نقاط جهان می‌گذرد فراموش کنم. جوهر انسان، آزادی است. توانایی تصمیم‌گیری توسط خود فرد تا وقتی روی دیگران تأثیری نداشته باشد. تاریخ در عرض‌های جغرافیایی، کشورها و قاره‌های مختلف به ما نشان می‌دهد که ضروریست برای حقوق و گزینه‌های برابر برای همه، صرف‌نظر از جنسیت، نژاد، موقعیت اجتماعی یا اقتصادی تلاش کنیم. از این نظر، من از سنین کم مدافع سرسخت حقوق زنان بوده‌ام و احساس می‌کردم که مرد بودن به‌خودی‌خود باعث برخورداری از حقوق و حتی بدتر از آن امکان ظلم به دیگران نمی‌شود. من شخصاً تبعیض سیاسی را در کشورم اکوادور تجربه کرده‌ام و نمی‌خواهم هیچ زنی از آن رنج ببرد. به‌همین دلیل به فراخوان کسانی پیوسته‌ام که در اعتراض به وضعیت زنان در ایران می‌جنگند. زنانی که مورد تهمت و تعرض قرار گرفته‌اند و از زندان، شکنجه و مرگ رنج می‌برند فقط به‌این دلیل که می‌خواهند از آزادی‌های خود بهره ببرند که مستلزم رد ضمانت اجباری است. همان چیزی که به توانایی انجام کارهای عمومی، حرفه‌یی، تجاری و فرهنگی مربوط می‌شود که هنوز در دهه سوم قرن بیست و یکم اختلاف شوم بین شهروندان درجه‌یک و دو را ایجاد می‌کند. از این‌رو ما، چندین رهبر از نقاط مختلف جهان، صدایمان را بلند کرده‌ایم تا جامعه جهانی را فرا بخوانیم سکوت و انفعال را کنار بگذارند و از مبارزات زنان و مردم ایران حمایت کنند.

تا در این کشور اجرای کامل آزادی‌ها شامل جدایی دین و دولت تحقق یابد. می‌خواهم به شما بگویم وقتی وزیر آموزش و پرورش بودم از سمت خود استعفا دادم تا از جدایی دین و دولت دفاع کنم.

و هم‌چنین تثبیت ارزش‌های دموکراتیک شامل همان جدایی و لغو مجازات اعدام و نیز برابری مطلق زن و مرد می‌شود. شورای ملی مقاومت ایران به‌رهبری خانم مریم رجوی شجاعت و بینش را در مبارزه خود برای تحکیم حقوق همه به‌ویژه زنان در ایران نشان داده است. شعار آن، «می‌توان و باید» بیانگر احساسات یک جامعه ستمدیده در جستجوی حقوق خود است. ضرورت دفاع از حقوق زنان در ایران را نمی‌توان به‌تعویق انداخت؛ این به‌قول خانم رجوی در خدمت ایجاد فرصتهایی برای زنان است تا بتوانند به‌طور مستقل انتخاب کنند، به‌حق اشتغال دست یابند و از انتخاب آزاد حرفه و سایر حقوق برخوردار شوند. زن‌ستیزی نه می‌تواند یک سیاست حکومتی باشد و نه یک عمل قابل‌قبول از سوی هیچ جامعهٔی در جهان و زنان و نه مردان را هم نمی‌توان برده دانست. ما زنان در طول تاریخ توانایی‌هایمان را نشان داده‌ایم. ما کمک بسیاری به اختراع و پیشرفت در علم، هنر، ادبیات و حکمرانی کرده‌ایم. پس غیرقابل‌قبول است که هنوز موانعی در مسیر توسعهٔ کامل استعدادها و توانایی‌های ما قرار داده می‌شود. برای تضمین برخورداری زنان از همه حقوق، اعمال دموکراسی ضروریست، آن‌هم با یک قضاییه مستقل که استفاده از حقوقی را تضمین می‌کند که به‌نفع همهٔ شهروندان است. از همین‌رو است که من آمده‌ام تا صدایم را بلند کنم و با حضور خود حمایتم را از زنان ایران و همهٔ کشورهایی ابراز کنم که آنها در آن تحت انقیاد هستند.

از آمریکای لاتین و به‌ویژه از اکوادور، کشوری در مرکز جهان، می‌خواهم همبستگی خود را با زنان و مردم ایران اعلام کنم. از شما بسیار متشکرم.

 

آنا النا چاکن اچوریا

ما اینجا هستیم تا زندگی کسانی را گرامی بداریم که

اکنون نمی‌توانیم آنها را در آغوش بگیریم و اینجا هستیم

تا به خانواده‌های آنها بگوییم که مرگ و ترور آنها را نمی‌توان فراموش کرد

چون برای زندگی‌های دیگر، برای آزادی

برای ایران و برای حقوق زنان خواهیم جنگید

آنا النا چاکن اچوریا - معاون رئیس‌جمهور کاستاریکا (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸)

مریم عزیز، خیلی ممنون که مرا به اینجا دعوت کردید، این مایهٔ افتخار بسیار برای من است. دوستان عزیز، من فکر می‌کنم که ما به‌واقع و به‌واقع زنانی هستیم که از این امتیاز ویژهٔ حضور مشترک در اینجا برخورداریم. می‌خواهم بگویم: اینگرید (بتانکور) عزیز، شما سمبل آزادی و پایداری هستید. ممنون که با ما هستید. بسیار متشکریم اینگرید.

دلم می‌خواهد از تک‌تک شما نام ببرم، زیرا ما با هم هستیم و امروز بعدازظهر میزبان عشق هستیم. زیرا می‌خواهیم دنیای بهتری داشته باشیم و می‌دانیم که رژیم‌های سرکوبگر معمولاً رژیم‌های زن‌ستیز هستند و جوهر زن‌ستیزی کنترل زنان یا جسم زنان است و هرگز نباید تحمل شود. برای این‌که یک کشور به‌واقع دموکراتیک باشد و به حقوق‌بشر احترام بگذارد، باید مجازات اعدام را لغو کند. کاستاریکا این کار را در قرن نوزدهم انجام داد که یکی از اولین‌ها در جهان بود. ولی هم‌چنین باید دسترسی به عدالت وجود داشته باشد. ما باید با اعمالمان، راهنما باشیم. همهٔ زنان در اینجا هم‌چنین باید برای کسانی بجنگند که در کشورهای دیگر در زندان هستند. پس صدای ما و روح ما باید با هم باشد، زیرا هیچ‌کس نباید به‌این دلیل در زندان باشد که برای حقوق خود و البته حقوق زنان مبارزه می‌کند. به‌واقع بسیار، بسیار وحشتناک خواهد بود که در برابر تمام خشونتهایی که زنان در سراسر جهان تجربه می‌کنند سکوت کنیم. ما باید درک کنیم که فقر بزرگ‌ترین نقض حقوق‌بشر است و اکثریت مردمی که در فقر زندگی می‌کنند، زنان و کودکان زیر سن قانونی آنها هستند. ما باید برای توزیع بهتر (امکانات) سلامت تلاش کنیم و اگر می‌خواهیم از رهایی زنان صحبت کنیم، این یک واقعیت بسیار مهم است، اگر که می‌خواهیم دموکراسی داشته باشیم. امروز در اینجا در فقدان ۲۶ زن ایرانی هستیم که اعدام شدند. آنها نیز به زندگی امید داشتند. آنها باید اینجا می‌بودند و ما باید آنها را در آغوش می‌گرفتیم، اگر توسط رژیمی کشته نمی‌شدند که برای زنان وحشتناک است. ما اینجا هستیم زیرا قلبمان سرشار از عشق است و هیچ نفرتی در آن نیست. چون تنها احساسی که به‌واقع ساخته می‌شود عشق است و نه نفرت. فقط می‌خواهیم یک جامعهٔ انسانی بسازیم که در صلح زندگی کند. می‌خواهیم همهٔ زنان پروژه خود را برای خوشوقتی ایجاد کنند و نه سرکوب. ما با ایده‌هایمان خواهیم جنگید، از طریق حقیقت خواهیم جنگید، با صدایی قدرتمند به‌نحوی که پیام آزادی و عدالت ما در سراسر جهان شنیده خواهد شد. حتی در یک کشور کوچک در آمریکای مرکزی به‌نام کاستاریکا، من این‌را به‌شما قول می‌دهم. ما اینجا هستیم تا زندگی کسانی را گرامی بداریم که اکنون نمی‌توانیم آنها را در آغوش بگیریم و اینجا هستیم تا به خانواده‌های آنها بگوییم که مرگ و ترور آنها را نمی‌توان فراموش کرد، چون ما برای زندگی‌های دیگر خواهیم جنگید، برای آزادی خواهیم جنگید، برای ایران خواهیم جنگید و برای حقوق زنان خواهیم جنگید. از شما بسیار متشکرم.

 

آنلی یتنمکی

ما همه اینجا به آمده‌ایم تا از زنان ایرانی و از مبارزه زنان حمایت کنیم

تا کرامت و حقوق انسانی‌شان را پس بگیرند و مردان و زنان بتوانند

در صلح، بدون اعدام‌های سیاسی

بدون کشتار سیاسی و بدون زندان زندگی کنند

من مطمئنم که صدای تغییر در راه است

آنلی یتنمکی- اولین زن نخست‌وزیر در فنلاند (۲۰۰۳)، وزیر دادگستری (۱۹۹۴ تا ۱۹۹۵)

دوستان عزیز، خواهران عزیز. قبل از هر چیز مایهٔ خوشوقتی بسیار من است که در این کنفرانس همراه شما شرکت کنم. من برای اولین بار در اینجا با شما هستم. چرا؟

چون می‌خواهم همبستگی خودم را با زنان ایرانی ابراز کنم. از این شوکه شده‌ام که در کشوری مثل ایران، زنان از ارزش کم‌تر، آزادی کم‌تر، امنیت کم‌تر، حقوق کمتر و کرامت انسانی کم‌تری برخوردارند. زنان همیشه نقش مهمی در تاریخ ایران داشته‌اند. اما در سال۱۳۵۷ همه‌چیز تغییر کرد. آخوندهای بنیادگرا سعی در تغییر چرخ تاریخ دارند، در طول تاریخ، این رژیم، قوانینی را برای مطیع‌کردن زنان نسبت به مردان وضع کرده است. این رژیم هیچ حق و کرامت انسانی را برای زن قائل نیست. ما همه اینجا به آمده‌ایم تا از زنان ایرانی حمایت کنیم، از مبارزه زنان حمایت کنیم تا کرامت و حقوق انسانی‌شان را پس بگیرند و مردان و زنان بتوانند در صلح، بدون اعدام‌های سیاسی، بدون کشتار سیاسی و بدون زندان زندگی کنند. من مطمئنم که صدای تغییر در راه است. متشکرم.

 

مجری برنامه: خوب سخنران بعدی یک سیاستمدار برجسته دیگر است. او مواضعی هم‌چون وزیر کشور، وزیر خارجه، وزیر دفاع و دادگستری را برعهده داشته است او کماکان نقش برجسته‌یی به‌عنوان یک رهبر و متخصص ایفا می‌کند و یک دوست بسیار نزدیک مقاومت ایران است.

 

میشل آلیو ماری

مگر می‌شود در کنار زنان ایران نباشیم در حالی‌که به‌چشم دیدیم

به‌رغم همهٔ خطراتی که متوجه آنها بود با حداکثر فداکاری

و برای ارزش‌های دموکراسی، آزادی و برابری زن و مرد تظاهرات کردند؟

 

میشل آلیو ماری

آنها درست مثل شما مریم رجوی عزیز نماد ایستادگی

در برابر بی‌عدالتی، جهل، حماقت و دیکتاتوری هستند

آنها مانند شما مریم عزیز جزیرهٔ امید در بخشی از جهان هستند که

تبلور تنشهای سیاسی و چالشهای ژئوپلیتیکی است

 

میشل آلیو ماری

در حالی‌که در فرانسه در چند متری اینجا

میساک مانوکیان قهرمان مقاومتی آرمیده که خودش هم فرانسوی نبود

ولی جان خود را فدای راه مقاومت کرد فرانسه وظیفهٔ خاصی

در پاسداشت ارزش‌های دموکراسی و آزادی دارد

میشل آلیو ماری – وزیر ارشد دولت فرانسه (۲۰۰۹تا۲۰۱۱)

مریم عزیز، دوستان عزیز، بسیار خوشبختم، به‌خصوص در چنین روزی که شما را دوباره باز می‌یابم. مریم رجوی عزیز، بسیار خوشبختم که شما را با همان جنگندگی و استعداد و ایمان به ارزش‌هایتان باز می‌یابم که ارزش‌های ما هم هستند. پس باید گفت، آفرین به شما، آفرین به‌خاطر همهٔ کارهایی که می‌کنید و با تشکر از این‌که مرا شریک خود در این روز کردید. متشکرم که مرا شریک روزی کردید که شروع هفته‌یی به‌افتخار زنان را رقم می‌زند؛ هفته‌یی برای بزرگداشت نقش و جایگاه زن در همه کشورها، در کل جهان، در ساختن انسانیت.

مگر می‌شود در این روز، نزدیک به ۸مارس تأثیرپذیری و محبتمان را در قبال همهٔ زنانی بیان نکنیم که مانند ما امروز در اینجا از آزادی، آزادی بیان، آزادی جابه‌جایی، آزادی عمل و آزادی انتخاب برخوردار نیستند؟ دوستان عزیز، مگر می‌شود تحسین و قدردانی‌مان را از این زنان کتمان کرد؟ زنانی از پیر و جوان، بعضاً بسیار جوان که برای مرام انسانی خود، برای دختران و نوه‌های خود می‌جنگند و تمام خطرات این کار را به‌جان می‌خرند. مگر می‌شود با این زنان احساس همبستگی نکرد؟ زنانی که با به‌خطر انداختن جانشان، به‌خطر انداختن آزادی خودشان، برای آزادی، برای دموکراسی، برای برابری مبارزه می‌کنند. مگر می‌شود در کنار زنان ایران نباشیم در حالی‌که به‌چشم دیدیم به‌رغم همه خطراتی که متوجه آنها بود تظاهرات کردند، آن‌هم با حداکثر فداکاری و برای ارزش‌های ما، ارزش‌های دموکراسی، آزادی و برابری زن و مرد؟

آنها درست مثل شما مریم رجوی عزیز، نماد ایستادگی در برابر بی‌عدالتی، جهل، حماقت و دیکتاتوری هستند.

آنها مانند شما مریم عزیز جزیرهٔ امید در بخشی از جهان هستند که تبلور تنشهای سیاسی و چالشهای ژئوپلیتیکی است. ایران، کشور شما، کشور بزرگی است، کشوری با فرهنگ، کشوری که همیشه نقش مهمی داشته، کشوری که در ثبات و امنیت منطقه و جهان باید نقشش را ایفا کند؛ کشوری که باید نقشش را در برقراری صلح ایفا کند. اما برعکس، امروز حکومت آن برای همهٔ ما رهبران سیاسی اروپا و غرب، یک دغدغهٔ جدی است، یک منبع نگرانی بین‌المللی، قبل از هر چیز به‌خاطر برنامهٔ اتمی. رژیم ایران به توسعهٔ برنامهٔ اتمیش فراتر از مفاد تعیین‌شده در توافقات بین‌المللی ادامه می‌دهد و مانع اجرای صحیح کنترل‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی است. در ابتدای بهمن‌ماه، رئیس سازمان انرژی اتمی (رژیم) ایران از آغاز ساخت یک رآکتور جدید تحقیقات اتمی در اصفهان خبر داد، در حالی‌که دو رآکتور دیگر هم دارد و این باعث افزایش و تسریع تولید اورانیوم غنی‌شده تا ۶۰درصد می‌شود.

در جهانی با این همه تنش، مگر می‌شود از چنین چیزی نگران نبود؟ به‌خصوص که به‌خوبی می‌دانیم چنین رفتاری می‌تواند کشورهای دیگر و به‌ویژه کشورهای منطقه را ترغیب به ورود به مسابقه اتمی و دستیابی به تسلیحات اتمی کند. تکثیر اتمی یک نگرانی جدی است، تهدیدی است برای همهٔ ما، تهدیدی برای فرزندانمان است، تهدیدی که امروز دوباره اوج گرفته، در حالی‌که چند سال پیش فکر می‌کردیم آن‌را مهار کرده‌ایم. دروغهایش در زمینه‌های مختلف از جمله در موضوع تروریسم برملا شده؟ این دومین موضوع نگرانی جامعهٔ جهانی در رابطه با رژیم ایران است: حمایت از گروهها یا اقدامات تروریستی از یمن تا لبنان تا حتی پاریس و بروکسل. این تهدید، کل منطقه را بی‌ثبات کرده و روی سایر کشورها نیز سایه انداخته است. گروههایی که توسط رژیم ایران کمک تسلیحاتی و لجستیکی می‌شوند بسیار عیان و در چشم جهانیان آشکار هستند.

پس چگونه می‌توانیم به رژیمی اعتماد کنیم که تعهداتی می‌پذیرد که به آنها پایبند نیست؟ چگونه می‌توانیم به رژیمی اعتماد کنیم که یک‌چیز می‌گوید و دقیقاً برعکس آن عمل می‌کند؟ و نیازی به یادآوری من نیست که این تهدید بسا فراتر از منطقه را در بر می‌گیرد.

سومین موضوع نگرانی که پایه‌یی‌تر است، نفی همهٔ ارزش‌های دموکراتیک است، ارزش آزادی و ارزشی که امروز از آن صحبت می‌کنیم، یعنی به‌رسمیت‌شناختن برابری زن و مرد. مگر می‌شود کشوری مثل ایران خود را از نقشی محروم کند که زنان می‌توانند با شرکت در دنیای کار، در توسعهٔ کشور و در ثبات منطقه و صلح جهانی ایفا کنند؟ آزادی، برابری زن و مرد، حکومت غیردینی، حقوق انکارناپذیر هر انسانی است و مایهٔ انگیزهٔ شما در اقدامات روزانهٔ تان و در اهدافی است که پیش می‌برید. پس مقاومت در برابر آنهایی که این حقوق را منکر می‌شوند، برای ما نه تنها یک ضرورت بلکه یک وظیفه است. در حالی‌که اینجا در فرانسه، در چند متری اینجا، میساک مانوکیان، قهرمان مقاومتی آرمیده که خودش هم فرانسوی نبود، ولی جان خود را فدای راه مقاومت کرد، فرانسه وظیفهٔ خاصی در پاسداشت ارزش‌های دموکراسی و آزادی دارد. تکرار می‌کنم که قطعاً انتخاب نوع حکومت ایران، مبارزه و تصمیم برای آینده و دولتی که می‌خواهند، بر عهدهٔ خود ایرانیان است. اما کسانی که از ارزش‌های مشترک ما دفاع می‌کنند باید بدانند که تنها نیستند. نه مریم رجوی، نه، همه شما تنها نیستید باید بدانید که ما با شما هستیم و با شما خواهیم بود.

و به‌خصوص زنان باید این‌را بدانند. همان‌طور که شما گفتید، همان‌طور که نجات هم در سخنانش گفت، زنان هم‌زمان با مبارزه برای آزادی و مبارزه برای صلح، مسئولیت خانوادهٔ خود را هم دارند. آنها بیشترین فشار را تحمل می‌کنند و به‌همین دلیل آنها نیز باید بدانند که از حمایت معنوی ما برخوردارند و همهٔ ما از آنها حمایت می‌کنیم و امیدوارم به‌خصوص اروپا بیشتر و با صدایی قوی‌تر بر این حمایت تأکید کند.

مریم عزیز، دوستان عزیز، مقاومت در برابر ظلم، مقاومت در برابر نابرابری، مقاومت در برابر نبود آزادی، گذشتهٔ ما است و ما این‌را اثبات کرده‌ایم، این مقاومت، حال و آینده شما است و ما آن‌را با هم خواهیم ساخت. در پایان، اجازه بدهید اصلی را که یک یگان نظامی در منطقهٔ من شعار محوری‌اش کرده یادآوری کنم: «هر کسی جرأتش را داشته باشد، پیروز می‌شود». ما پیروز خواهیم شد، شما پیروز خواهید شد.

 

مجری برنامه: سخنران بعدی ما یک شخصیت برجسته در سیاست فرانسه و یک قهرمان دفاع از حقوق زنان است. ما بسیار خوشحالیم که همراه هستیم با اولین زن وزیر آموزش و پرورش، آموزش عالی و تحقیقات فرانسه و هم‌چنین وزیر پیشین حقوق‌بشر، جوانان و ورزش و سخنگوی سابق دولت فرانسه از سال ۲۰۱۲تا۲۰۱۴.

 

نجات والو بلقاسم

مقاومت زنان ایرانی، شجاعت تماماً قهرمانانه، از خود گذشتگی‌ها

و پایداری خیره‌کنندهٔشان در برابر ۴دهه ظلم و ستم

استبداد مذهبی تحت لوای اسلام

به‌قدری غیرقابل تجسم و خارق‌العاده به‌نظر می‌رسد که احساس می‌کنم

صلاحیت مخاطب قرار دادن آنها و تشویق و تمجید از آنها را ندارم

 

نجات والو بلقاسم

زنان ایرانی که بیش از ۴۰سال است علیه رژیم مبارزه می‌کنند

می‌دانند که تا وقتی این رژیم زن‌ستیز پابرجاست مطالباتشان بی‌حاصل خواهد ماند

می‌دانند که در این قضیه برابری جنسی

و تلاش برای آزادی و دموکراسی به‌هم تنیده شده‌اند

از این‌رو آنها مصمم به سرنگونی این رژیم

برای برقراری یک جمهوری دموکراتیک هستند

نجات والو بلقاسم – وزیر حقوق زنان، امور شهر، جوانان و ورزش فرانسه (۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴)

خیلی ممنون.

با شعری شروع می‌کنم: «می‌گویی بی‌خود امید نداشته باش! این رویای پوچ را از اعماق ذهنت پاک کن! بهتر است تسلیم سکوت شوی یا تبعید از این سرزمین و سرنوشت شوم را برگزینی! اما اگر رستگاری در پس سنگرهای جنگی خونین خوابیده پس دستان خسته ما را مسلح کنید! ما به‌دنبال همانی هستیم که روزی داشتی! سرزمینی که دختر به‌دنیا آمدن مانع زندگی نبود. اشکان و خونهای خشکیده و انتقام‌ناگرفته خواهرانمان تنها دلیل بودنمان خواهد بود. حتی اگر باید برای این لطافت، زندگی آرام را به فراموشی سپرد، طنین شلیک‌هایمان این انتخاب را آسان خواهد کرد. اگر رستگاری در پس جنگی خونین، بی‌وقفه و بی‌رحم است، ما همه دارایی‌های از دست‌رفته‌ات را بهت بر می‌گردانیم. زلف آشفته و خندان‌لب و مصمم تا پایان.

مادر، چرا برای بیان این واقعیت این‌قدر به خودت فشار می‌آوری؟ من دیگر بچه نیستم. در طوفانهای سرکوفتها و سیم‌خاردارها و معصومیت سرکوب‌شده، سن و سال به‌حساب نمی‌آید. بدان که رستگاری در سنگرهای جنگی خونین، بی‌وقفه و بی‌رحم، به‌دست می‌آید، جنگی که سرنوشت تمام بشریت را رقم می‌زند تا از هر سو این ندا به‌گوش آید: زن، زندگی، آزادی!».

دوستان عزیزم، ترجیح دادم سخنانم را با این شعر آغاز کنم که آخرین باری که برای زنان ایرانی و دوستان ایرانی صحبت کردم، سروده بودم. روراست بگویم که زبانم قاصر بود. اشکهایم جاری می‌شد و یافتن کلمات خیلی دشوار.

مقاومت زنان ایرانی، شجاعت تماماً قهرمانانهٔ آنها، از خود گذشتگی‌هایشان، پایداری خیره‌کنندهٔشان در برابر چهار دهه ظلم و ستم استبداد مذهبی تحت لوای اسلام، این‌قدر غیرقابل تجسم و خارق‌العاده به‌نظر می‌رسد که احساس می‌کنم صلاحیت مخاطب قرار دادن آنها و تشویق و تمجید از آنها را ندارم. ما کی هستیم که بخواهیم از دل زندگی‌مان در دموکراسی، در صلح و در آزادی وارد شویم و نمره بدهیم و تشویق به ایستادن و ادامهٔ مبارزه به‌رغم خطرات جانی بکنیم؟

برای همین ترجیح دادم سخنانم را با شعری که گفتگویی بین یک مادر و دخترش است ارائه کنم، یا شاید هم مادر بزرگی با نوه‌اش چون این مبارزه دهه‌هاست ادامه دارد؛ دختری که عزم جزم برای مبارزه دارد، مانند بسیاری دیگر قبل از او و بسیاری دیگر همراه او و مادری که نگران است و حق دارد که نگران باشد.

مگر می‌شود نگران نبود وقتی می‌دانیم آخوندها چه جنایاتی مرتکب شده‌اند؟ وقتی می‌دانیم در طول استبدادشان بیش از ۱۲۰هزار نفر، عمدتاً از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران اعدام شدند و هزاران و هزاران نفر از این قربانیان زن بودند؟ وقتی شرایط زندانها را می‌دانیم و شکنجه‌های وحشیانه علیه کسانی که به اعتراض و رودررویی با این رژیم ادامه می‌دهند؟

ایستادگی این زنان که هنوز در زندان به‌سر می‌برند، به‌رغم مشکلات سلامتی فراوان، تعهد شکست‌ناپذیر آنها به آرمان آزادی و برابری، پیام‌های الهام‌بخش و چالشی که به جهان خارج می‌فرستند؛ همه اینها تغییری در آن وضعیت دلخراش ایجاد نمی‌کند که آنها در آن به‌سر می‌برند و این‌را باید به‌طور مستمر یادآوری کرد.

باز می‌گردم به همان گفتگوی تخیلی: آیا بهتر نیست به زندگی ادامه بدهیم و دست به شورش نزنیم؟ زندگی در جامعهٔی عقب‌افتاده که زنان را منشاء گناه و تجسم شیطان توصیف می‌کند و به‌شکل بی‌رحمانه‌یی در همهٔ جنبه‌های زندگی، آنها را مورد تبعیض قرار می‌دهد، آنها را محدود به چهاردیواری خانه می‌کند که تنها چشم‌اندازشان اطاعت از همسر و تولید مثل است، آنها را از حق قیمومیت و حضانت قانونی فرزندانشان محروم می‌کند، ازدواج و مسئولیت کیفری را از سن نه سالگی مجاز می‌شمارد، ارث آنها را نصف می‌کند و حتی حق انتخاب پوشش را از آنها سلب می‌کند.

دوستان عزیز، زنان ایرانی که بیش از ۴۰سال است علیه رژیم مبارزه می‌کنند، می‌دانند که تا زمانی که این رژیم زن‌ستیز پابرجاست، مطالباتشان بی‌حاصل خواهد ماند. آنها می‌دانند که در این قضیه، برابری جنسی و تلاش برای آزادی و دموکراسی به‌هم تنیده شده‌اند. آنها می‌دانند که مشکل سیاسی است و بنابراین پاسخ آن‌هم باید یک مبارزه سیاسی باشد. از این‌رو همان‌طور که دوباره در اینجا گفته شد، آنها مصمم به سرنگونی این رژیم برای برقراری یک جمهوری دموکراتیک هستند. یک جمهوری که همهٔ ما در اینجا خواهان آن هستیم، یک جمهوری که در آن زنان سرانجام حق تصاحب مناصب سیاسی سطح بالا را خواهند داشت، از جمله ریاست‌جمهوری، از جمله مناصب قضایی و از جمله برابری رقمی در مجلس. یک جمهوری که در آن رأی، شهادت و عمل زنان به‌اندازه مردان اعتبار داشته باشد.

بله، خانم‌ها، همه می‌دانیم و موضوع خیلی ساده است: وقتی زنان دور میز غذا نباشند، فقط بخشی از فهرست غذا هستند.

خدا قوت به مریم رجوی، رئیس‌جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران! خدا قوت به مبارزان سازمان مجاهدین خلق ایران!

خدا قوت به همهٔ کسانی که با به‌خطر انداختن جانشان می‌جنگند و در برابر بنیادگرایی اسلام‌گرا مقاومت می‌کنند! خدا قوت به مردانی که آنها را همراهی و حمایت می‌کنند و بهای بسیار سنگینی می‌پردازند! خدا قوت به همهٔ کسانی که اجازه نمی‌دهند سکوت و بی‌تفاوتی بر جنایاتی که هنوز در ایران رخ می‌دهد، مستولی باشد. زیرا سرنوشت تمام بشریت به این بستگی دارد، تا روزی که از چهار گوشه جهان این طنین به گوش آید: زن، زندگی، آزادی!

با تشکر.

 

مجری برنامه: سخنران بعدی ما ستون قدرت است. او یک زن برجسته است که شجاعت بسیاری در مقابل مشکلات نشان داده است. به‌عنوان یک گروگان سابق او شرایط سخت غیرقابل تصوری را تحمل کرده است. او هم یک دوست عزیز مقاومت ایران و یک مدافع سرسخت دموکراسی و حقوق زنان ایرانی است.

 

 

اینگرید بتانکور

به‌این دلیل است که آنها یک الگو داشته‌اند

می‌خواهم تأکید کنم که نقش مریم رجوی تا چه اندازه

در توانمندسازی زنان و این‌که

بر ترس خود غلبه کنند حیاتی بوده است

 

اینگرید بتانکور

در سازمان مجاهدین مردان و زنان، همه با هم فرصتی را که

برای زندگی با این نوع رهبری دارند پذیرفته‌اند

زیرا آنها در حال مخالفت، مقابله و تخریب رفتار مردسالار هستند

 

اینگرید بتانکور

بعد از اولین شرکت من در این اجلاس کامپیوترم با انواع پیام‌هایی تقریباً منفجر شد که

به من اطلاع می‌داد در دام سازمانی افتاده‌ام که یک «فرقه» با «کیش شخصیت» است

فکر کردم باید تحقیق کنم و ببینم چه خبر است و اگر بعد از ۱۵ سال اینجا هستم

به‌این دلیل است که اطمینان عمیقی دارم

که در جایی هستم که تاریخ آن‌را از ما طلب می‌کند

 

اینگرید بتانکور

من فکر می‌کنم آنچه شگفت‌انگیز است

این است که این یک انقلاب فرهنگی است

نه یک جنگ جنسیتی، این یک جنگ جنسیتی نیست

 

 

اینگرید بتانکور

به‌تازگی از پیام‌های لو رفته وزیر امور خارجه و وزیر اطلاعات

در ایران مطلع شده‌ایم یک استراتژی کامل

برای پرداخت حقوق به آکادمیک‌ها، دانشمندان

و افرادی که معمولاً احساس می‌کنیم بی‌طرف هستند

و آنچه می‌گویند مغرضانه نیست وجود دارد

کسانی که رژیم به آنها پول می‌پردازد

تا سازمان مجاهدین را شیطانی جلوه بدهند

 

اینگرید بتانکور

بدترین کابوس این آخوندها این است که

زنان آنها را به‌زیر بکشند و این چیزی است که قرار است اتفاق بیفتد

پس با مریم رجوی و با میلیون‌ها زن ایرانی، ما زنان به‌همراه هم بگوییم:

«می‌توانیم و باید»

اینگرید بتانکور - کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا

خیلی خوشحال و مفتخرم که اینجا در میان شما و در بین چنین افراد خارق‌العاده‌یی هستم. ما به دو زن بسیار والا گوش دادیم، نجات بلقاسم عزیز و دوست عزیزم میشل آلیو ماری. زنان فوق‌العاده دیگری نیز هستند، زنانی مانند روزالیا آرتئاگا سرانو رئیس‌جمهور پیشین اکوادور، آنا النا چاکون معاون رئیس‌جمهور کاستاریکا، وایرا ویکه فریبرگا رئیس‌جمهور پیشین لتونی. خیلی‌ها هستند و من نمی‌دانم از کجا شروع کنم یا کجا تمام کنم و هم‌چنین لیندا چاوز دوست من.

بنابراین این جلسه که به‌مناسبت روز زن برگزار می‌شود بسیار فوق‌العاده است. به‌دلایل زیادی خارق‌العاده است. اول از همه، شرکت این تعداد از زنان برجسته از گوشه و کنار جهان و هم‌چنین به‌خاطر تاریخی که در آن برگزار می‌شود یعنی ۸ مارس که ما آن‌را جشن می‌گیریم، روز جهانی زن.

اما برای شخص من، دیروز سالگرد ربوده‌شدنم در ۲۲ سال پیش بود و بنابراین برای من بسیار معنادار است که اینجا با شما باشم، در این اجلاس که توسط یک جنبش مقاومت سازمان‌دهی شده است که دی‌ان‌ای آن مقابله با فرهنگ مردسالار، سرکوبگر و زن‌ستیز رژیم ایران است. من احساس افتخار می‌کنم که بخشی از این مجموعه از زنانی هستم که با این نوع رفتارها روبه‌رو هستند.

می‌خواهم توضیح بدهم که چرا این تاریخ و این اجلاس این‌قدر خاص است. جهان شاهد سلسله اعتراضات و ناآرامی‌های مدنی ادامه‌دار پس از ترور ژینا امینی در سپتامبر ۲۰۲۲ بود. من دوست دارم از ژینا، نام واقعی او، استفاده کنم.

و ما شاهد سرکوب بودیم. شاهد سرکوب به وحشیانه‌ترین شکل بودیم. هزاران نفر به‌ویژه زنان و هم‌چنین افراد زیر سن قانونی به‌دلیل تظاهرات کشته شدند. تمام دنیا شاهد بود که زنان در خط‌مقدم این اعتراضات بودند. خب، مریم رجوی این‌را گفت و فکر می‌کنم مهم است که بدانیم این چه معنایی دارد. او گفت که این یک اتفاق خودبه‌خودی نیست و ما باید به این فکر کنیم که این چه معنایی دارد، زیرا این زنان در ایران با آپارتاید جنسی مواجهند و به قربانیان رژیمی بی‌رحم تبدیل شده‌اند که حقوق آنها را سرکوب می‌کند.

نجات والو بلقاسم توضیح داد، این وضعیت وحشتناک را به‌خوبی توصیف کرد و کل سیستم با محوریت حجاب ساخته شده، در حالی‌که این باید چیزی باشد که اگر بخواهید می‌توانید بپوشید و اگر نخواهید می‌توانید نپوشید.

این به ابزار سرکوب تبدیل شده تا جایی که یکی از سران رژیم ایران آشکارا گفته است که زنان بدحجاب باید در انظار عمومی احساس ناامنی کنند. هدف همین هست، ترساندن زنان و خنثی‌کردن قدرت زنان. اما و این چیزی است که چشم‌گیر است، به‌جای تضعیف روحیهٔ زنان، ما شاهد بوده‌ایم که چگونه این زنان مصمم‌تر، قوی‌تر و سرکش‌تر شده‌اند. آنها تنها تبدیل به معترض نشدند که به‌خودی‌خود شگفت‌انگیز است، بلکه آنها تبدیل به مبارزان مقاومت شده‌اند. مهم است که آنچه را که اتفاق می‌افتد به‌هم پیوند بدهیم، زیرا وقتی می‌بینیم زنان ایرانی در خط مقدم این جنبش مقاومت هستند، باید از خودمان سؤال کنیم که چگونه این اتفاق افتاده است؟

این البته به این دلیل اتفاق افتاد که آنها قربانی این رژیم وحشی شده‌اند، اما هم‌چنین و این برای من بسیار مهم است، زیرا آنها یک الگو داشته‌اند. من می‌خواهم تأکید کنم که نقش مریم رجوی تا چه اندازه در توانمندسازی زنان و این‌که بر ترس خود غلبه کنند، حیاتی بوده است.

می‌دانید، من سال‌هاست که مریم را همراهی می‌کنم و در بسیاری از مراحل او را مشاهده کرده‌ام. اولین باری که به این گردهمایی آمدم را به‌یاد دارم. در واقع، همین‌جا بود، سال‌ها پیش دقیقاً در همین مکان بود و یادم می‌آید الی ویزل آن روز با ما بود.

بعد از شرکت من در این اجلاس، کامپیوترم تقریباً منفجر شد با انواع پیام‌هایی که به من اطلاع می‌داد در (دام) سازمانی افتاده‌ام که در واقع یک «فرقه» با «کیش شخصیت» است و این‌که تروریست و کمونیست هستند.

بنابراین فکر کردم، باشد، باید تحقیق کنم و ببینم چه خبر است. و اگر بعد از ۱۵ سال اینجا هستم، به‌این دلیل است که اطمینان عمیقی دارم که در جایی هستم که تاریخ آن‌را از ما طلب می‌کند.

ما در جای مناسب هستیم.

ما در جای مناسب هستیم و من شاهد دست‌آوردهای شگفت‌انگیز مریم رجوی به‌عنوان یک رهبر زن در مقاومت ایران بوده‌ام.

و این‌را به این دلیل می‌گویم که البته می‌خواستم ببینم در این «فرقه» با «کیش شخصیت» چه می‌گذرد؟

و یکی از تصاویری که در خاطرم مانده این بود که بالأخره پس از سال‌ها مبارزه، توانستیم همه افرادی را که در کمپ لیبرتی بودند، به‌یاد داشته باشید که آنها در عراق رنج می‌کشیدند، یعنی این همه سختی تحمل می‌کردند به‌خاطر این‌که توسط نیروهای نیابتی (رژیم) ایران در عراق قتل‌عام می‌شدند و سرانجام به آلبانی رسیدند. به یک بهشت. ولی در واقع این‌طوری نبود. وقتی رسیدند، زمینی بود که نه وسع مالی آن‌را داشتند و نه چیز دیگری. یک زمین خالی، بدون هیچ‌چیز.

و من فکر می‌کنم چهار، پنج ماه بعد رسیدم و یادم می‌آید که مریم رجوی را دیدم که چکمه‌های کارگری و دستکش‌های کارگری پوشیده و در ساختمان‌سازی کار می‌کند، یعنی از نظر فیزیکی ساختمانهایی را می‌سازد که به مکانهایی تبدیل می‌شود که بتوانند در آن بخوابند و کار کنند.

من آن‌را به‌خاطر می‌آورم. من آن‌را به‌خاطر می‌آورم. و بعد، وقتی به ما می‌گویند که آنها «سکت» با «کیش شخصیت» هستند که اخبار جعلی و شیطان‌سازی است، حالم را بهم می‌زند، زیرا حقیقت را می‌دانم.

من در معرض اخبار جعلی قرار گرفته‌ام. من هم مورد انتقادهای زیادی قرار گرفتم که احساس می‌کنم ناعادلانه است، اما در این مورد، چون می‌دانم مریم رجوی کیست، به‌خاطر دروغهایی که آنها می‌گویند، حالم را بیشتر بهم می‌زند.

من او را زنی می‌دیدم که بالاتر از دیگران نیست. اون بالا نیست، او در حال خدمت است، همیشه خدمت می‌کند، همیشه به همتایان خود خدمت می‌کند. نه تنها این، همهٔ شما که وارد این مکان شده‌اید، کاری را که این زنان مجاهدین خلق می‌کنند دیده‌اید.

خب، این زنان توسط مریم رجوی توانمند شده‌اند تا رهبری کنند، اقدام کنند، تصمیم بگیرند و به‌نفع رفاه یک جامعه بزرگ تصمیم می‌گیرند.

من فکر می‌کنم آنچه شگفت‌انگیز است این است که این یک انقلاب فرهنگی است، نه یک جنگ جنسیتی. این یک جنگ جنسیتی نیست.

این برای ما بسیار مهم است که ارزش جنگ جنسیتی نبودن را درک کنیم، زیرا قبل از ورود با دوستان اسپانیایی‌ام دربارهٔ احساسم صحبت می‌کردم که برای نسل من، وضعیت امروز زنان، ما احساس می‌کنیم که حقوقمان و فضا را از دست داده‌ایم.

فضای زنان در حال کاهش است. تنها جایی که احساس می‌کنم کاهش پیدا نکرده، اینجاست، در سازمان مجاهدین خلق، جایی که احساس می‌کنم زنان نه تنها قدرتمند شده‌اند، بلکه و این بسیار مهم است، مردان و زنان، همه با هم، فرصتی را که برای زندگی با این نوع رهبری دارند، پذیرفته‌اند، زیرا آنها در حال مخالفت، مقابله و تخریب رفتار مردسالار هستند.

و این چیزی است که توسط مردان و زنان به‌طور یکسان پذیرفته شده است. آخر من از یک کشور آمریکای جنوبی آمده‌ام. من نیمی فرانسوی و نیمی کلمبیایی هستم.

در آمریکای جنوبی، مردسالاری مفرط وجود دارد. زن‌ستیزی وجود دارد. من می‌دانم در مورد چه چیزی صحبت می‌کنم، زیرا یک قربانی و می‌دانید، یک گروگان در یک ساختار بسیار مردسالار و زن‌ستیز بودم.

من می‌دانم این چگونه کار می‌کند و گاهی چیزهایی هستند که شما حتی نمی‌بینید، زیرا پیچیده است. این چیزهایی است که باعث ناراحتی شما می‌شود، اما شما در لحظه متوجه نمی‌شوید که چرا این‌قدر احساس بد و تهدید می‌کنید. چند روز طول می‌کشد تا شما بتوانید آن‌را در قالب کلمات بیان کنید.

خب، اینجا، زنان در امان هستند. زنان برابرند، زیرا با مردان شریک هستند. این یک جنگ جنسیتی نیست و من فکر می‌کنم، برای من، این بسیار بسیار مهم است.

فکر می‌کنم، از بسیاری جهات قابل توجه است.

و این قابل توجه است، زیرا من می‌خواهم فقط قبل از پایان به نکته‌یی اشاره کنم و آن این است که این زنان در ایران در خط مقدم این نبرد برای سرنگونی این دیکتاتوری وحشتناک هستند.

اینجا در غرب، کشورهای ما، آنها سعی می‌کنند به ما توضیح بدهند که این موضوع مهمی نیست. مهم نیست تا وقتی‌که نبینیم رژیم برای مخالفت و شیطان جلوه‌دادن این مقاومت چه می‌کند که شگفت‌آور است.

آنها یک دیپلماسی کامل بر روی مقابله با مجاهدین خلق و شیطان جلوه‌دادن مریم رجوی دارند. نه تنها افرادی که در سفارتخانه‌ها کار می‌کنند، بلکه تروریستهایی که در سفارت‌خانه‌ها کار می‌کنند و تروریستهایی که برای نابودی این جنبش برنامه‌ریزی حملات تروریستی می‌کنند. ویلپنت ۲۰۱۸ و توطئه‌های ترور در همه‌جا را به‌یاد دارید؟

اگر این جنبش مهم نبود، چرا این‌قدر (علیه آنها) زحمت می‌کشید؟ اما نه تنها این، به‌تازگی از پیام‌های لو رفته وزیر کشور و وزیر امور خارجه و وزیر اطلاعات در ایران مطلع شده‌ایم و یک استراتژی کامل برای پرداخت حقوق به، آکادمیک‌ها، دانشمندان و افرادی که معمولاً احساس می‌کنیم بی‌طرف هستند و آنچه می‌گویند مغرضانه نیست.

به آنها توسط رژیم پول پرداخت می‌شود تا سازمان مجاهدین را شیطانی جلوه بدهند. می‌توانید تصور کنید که چه‌قدر زمان، تلاش و تمام انرژی‌یی که برای از بین‌بردن این مقاومت صرف کرده‌اند.

خب، این یکی از دلایلی است که امروز خیلی خوشحالم. به‌دلیل این‌که ما پس از سال‌ها اینجا هستیم و در حال شتاب هستیم. من می‌دانم که ما نسلی خواهیم بود که سرنگونی رژیم آخوندها را جشن خواهیم گرفت و زنان نیروی تغییر دهنده هستند. زنان کسانی هستند که این رژیم را سرنگون می‌کنند.

و این به من احساس بسیار خوبی می‌دهد زیرا در اعماق وجودم می‌دانم که بدترین کابوس این آخوندها این است که زنان آنها را به‌زیر بکشند.

و این چیزی است که قرار است اتفاق بیفتد. پس با مریم رجوی و با میلیون‌ها زن ایرانی، زنان با همدیگر بگوییم «می‌توانیم و باید». خیلی ممنون، خیلی ممنون

 

ادامه دارد