در ایستگاه شانزدهم از سفر شصت‌ساله‌مان، به فروغ ایران می‌رسیم؛ زمانی که اشرف، خانه‌ٔ مقاومت ایران با اولین حمله‌ٔ خونین رژیم آخوندی و مزدوران عراقی‌اش روبه‌رو شد
ششم و هفتم مرداد ۱۳۸۸، نیروهای عراقی به خواست رژیم ولایت فقیه به قرارگاه اشرف حمله کردند.
هدف آنها متلاشی کردن اشرف و اخراج مجاهدین بود. در مقابل مجاهدین هم تصمیم گرفته بودند تا پای جان در برابر این توطئه بایستند.
مجاهدین با دست‌های خالی در مقابل آنان ایستادند و با تنهای بی‌سپر در برابر تیر و تبر مقاومت کردند.
۱۱ نفر از مجاهدین به‌شهادت رسیدند. بیش از ۱۰۰۰ نفر مجروح شدند و ۳۶ نفر به گروگان گرفته شدند.
۳۶ گروگان اشرفی دست به اعتصاب غذا زدند و صدها نفر هم در اروپا و آمریکا در حمایت از آنها و شهر اشرف با اعتصاب غذا همراه شدند و سرانجام پس از ۷۲ روز، دولت عراق زیر فشارهای بین‌المللی مجبور به آزادی گروگانها شد
اما این واقعه چه پیشینه‌ای داشت؟
یک‌سال پیش از حمله‌ٔ ۶ و ۷ مرداد، در پی توافق خروج نیروهای آمریکایی از عراق، مقاومت ایران در مورد حفاظت ساکنان اشرف هشدار داد و پس از فعالیت‌های گسترده در ژنو و کشورهای دیگر، نهایتاً کمیته بین‌المللی صلیب‌سرخ طی بیانیه‌یی دولتهای آمریکا و عراق را مسئول حفظ جان مجاهدین دانست.
اما در ۶ و ۷ مرداد نیروهای آمریکایی حاضر در اشرف هیچ اقدامی نکردند.
و این‌گونه مجاهدین اشرف با دست‌های خالی در برابر گلوله و زرهی ایستادند. «حماسه‌ٔ قلب‌های عاشق آزادی»
دشمن با گلوله و زرهی بر مجاهدین تاخت، اما هر چه کرد حریف مجاهدین نشد، جای خالی هر شهید و مجروح را مجاهدی دیگر پر می‌کرد؛ زیرا مجاهدین عزم جزم کرده بودند که توطئه‌ٔ نابودی اشرف و نیروی رزمنده‌ٔ مقاومت را به شکست بکشانند و با فداکاری و پاکبازی بر توطئه و جنایت پیروز شدند.
طاهر بومدرا رئیس دفتر حقوق‌بشر یونامی در عراق می‌نویسد: «نیروهای مسلح عراقی از ورود دکترهای عراقی و افسران پزشک نیروهای آمریکایی برای تخلیه مجروحان جلوگیری کردند. آمبولانس‌های کمپ اشرف برای انتقال مجروحان بارها مورد شلیک قرار گرفتند»
در این ایستگاه از سفر ۶۰ساله‌مان، همان‌طور که رهبر مقاومت پیش از این وعده داده بود، اثبات شد، «اگر اشرف بایستد جهان در کنار آنها ایستادگی خواهد کرد»
این سفر ادامه پیدا کرد و به‌روزهایی رسیدیم که با ایستادگی مجاهدین و کارزارهای رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت، چشم جهان به حقانیت و مظلومیت مجاهدین باز شد و موانع و سدهای راه را که غیرقابل عبور می‌نمود پس زدند.
