بر اساس گزارشهای رسیده، دژخیمان زندان مرکزی اردبیل با محدود کردن امکان تماس زندانیان سیاسی در بند ۷ این زندان، زندانیان و خانواده‌های آنان را مورد آزار و اذیت قرار می‌دهند.
چند روزی است که امکان تماس زندانیان زندان مرکزی اردبیل از ۱۰دقیقه در روز به ۵دقیقه کاهش پیدا کرده است. گفته می‌شود علت این امر، جو و فضای امنیتی است که بر زندان حاکم کرده‌اند. اما دژخیمان زندان هیچ توضیحی در این باره به زندانیان ندادند.
لازم به ذکر است که پیش از این بارها زندانیان سیاسی از امکان تماس با خانواده‌های خود منع شده‌اند.
بند ۷ زندان مرکزی اردبیل، محل حبس شماری از زندانیان سیاسی تبعیدی و زندانیان سیاسی آذربایجانی می‌باشد. بر اساس گزارشهای دریافتی، بند ۷ این زندان شبیه قرنطینه و انباری است. اتاق ۴ در ۴؛ هواخوری ۹ در ۹متری که سقف آن را نیز با توری فلزی بسته‌اند. مسئولان زندان با زدن حصار توری مانند از بالا بند ۷ را شبیه به قفس کرده‌اند.
سوراخهای این حصار مربعهای ۴سانتی بوده و کل محوطه بند را فراگرفته است. هدف از این کار محدود کردن و تشدید فشار بر زندانیان سیاسی است.
بالای سر حیاط یک برجک دیدبانی بسیار بلند و وسیع به ارتفاع ۱۲متر ساخته شده که در شش متری ارتفاع برجک دیدبانی قرار داده شده است. برجک استوانه‌ای شکل بقدری وسیع است که مانع رسیدن نور آفتاب به زندانیان در حیاط شده و نور خورشید که مورد نیاز زندانیان است به آنها نمی‌رسد.
نور خورشید ساعت ۲بعدازظهر به بعد به قسمتهای کوچکی از حیاط می‌رسد. در پاییز و زمستان که بارش باران و برف است؛ زندانیان از نور محروم هستند.
به‌رغم همه این محدویتها باز هم این قفس توری بالای سر بند کشیده شده است. هنگامی که برف می‌بارد این توری مثل یک پوشش کل هواخوری و محوطه بند را می‌پوشاند و مانع دیدن آسمان می‌شود.
این قفس توری برای بند ۸ که به‌عنوان قرنطینه زندان استفاده می‌شود نیز کشیده شده است.
دژخیمان زندان زندانی‌هایی با جرایم سرقت؛ قتل و تجاوز را در این بند قرار داده‌اند و در مواردی با تحریک آنها، موجبات آزار و اذیت زندانیان سیاسی را فراهم می‌آورند.
به زندانیان سیاسی بند ۷ این زندان فقط روزانه ۱۰دقیقه اجازه تماس تلفنی داده می‌شود. اما همین تماس ۱۰ دقیقه‌ای نیز با بهانه‌های مختلف قطع می‌شود.
